Compassie
Compassie is een woord wat me altijd al geïnteresseerd heeft.
Ik heb me ook al regematig afgevraagd hoe je de regel, keer je vijand je andere wang toe, in je leven toe zou moeten passen.
Of je het nu uit de bijbel haalt, naar Ghandi luisterd of het uit een ander geloof haalt. Afzien van geweld, géén kwaad met kwaad vergelden, geweldloosheid, ik heb er al eens vaker over nagedacht, over hoe dan.
En vooral, je moet toch voor jezelf opkomen, tenmiste dat is een gedachte die bij mij ook wel eens naar boven komt.
En hoe vaak betrap ik mezelf erop dat als ik in de auto zit en een andere automobilist mij in gevaar brengtdat er dan een vloek bij me ontsnapt, zoiets als "eikel". Dat is echt wel iets waarop ik anders zou willen reageren. Matt Kahn gaf laatst aan (video) als je in de auto zit zegen dan iedereen die je tegen komt. Want de ander doet ook wat hij/zij kan en met het bewustzijn wat hij/zij op dat moment heeft.
Dus van de week kwam die vloek en ik meteen erachter aan, o nee sorry, bless you.
Wat er gisteren echter gebeurde. Ik zat in de auto en reed netjes met 30 km/h door een woonwijk. Het regende. Ik was erg moe. Ik keek goed rechts, links (even wat langer) en terug rechts. vooral op fietsers gefocused omdat daar een lastig fietspad ligt. Ik had een auto over het hoofd gezien, dus een beetje laat op de rem. Ik was al sorry aan het gebaren, hij deed zijn raampje open. Ik dacht oké laat ik dat ook maar doen. Hij was toch kwaad, ik kreeg de volle laag of ik mijn ogen voor niets had gekregen. Dat ik uit moest kijken. Dat ik totaal geen rekening hield met het overige verkeer. Ik was overdonderd. Hij praatte veel achter elkaar ontzettend boos. Toen was hij even stil, het enige wat ik uit kon brengen was bedankt. Hij sjeesde weg met 50 km/h(ja nog steeds dezelfde woonwijk). Ik was enorm geschrokken, ik reed ook weg en schoot vol, de tranen liepen over mijn wangen, ja dit doet het met mij. Zo voelt het NU. Ik was nog aan het bedenken of ik anders had moeten reageren, of ik het teveel over me heen liet gaan. Ik bedacht dat hij het waarschijnlijk moeilijker had dan ik, dat wat hij zei meer over hemzelf zei dan over mij. Ik dacht nog even hij komt het zelf nog wel eens tegen, nee dat is geen lieve gedachte, ik zegen hem.
Wat was het waarom ik emotioneel zo vol schoot? Ja dat deed ik heel vroeger ook als de ander niet naar mij wilde luisteren en ik per ongeluk iets niet goed had gedaan.Oké.
Nicole je hebt niets verkeerd gedaan, heb compassie met jezelf in deze situatie.
Er was blijkbaar iets in mij wa eruit mocht en deze situatie zorgde daarvoor. Mijn verdriet was eruit. Rijdend op de autoweg voelde ik me enorm opgelucht. Dankbaar voor die man, want er was wel iets uit mijn energie systeem. Compassie naar de man want ik voelde dat hij wat issues had. Oké dat is van hem.
Bedenkend hoe de wereld eruit zou zien als we elkaar allemaal met wat meer compassie zouden bejegenen.
Als we elkaar wat meer de ruimte zouden laten om fouten te mogen maken. Niet zo op elkaars nek zouden zitten, hé jij doet het fout.
Dan beginnen om dat zelf wat minder te doen. ;)
Gelukkig had ik veel compassie met mezelf gisteren en gaf ik mezelf de ruimte om het "fout" te mogen doen.
En gaf ik mezelf de ruimte om mijn kwetsbaarheid en tranen er te laten zijn.
Dit creëerde uiteindelijk zoveel ruimte, zachtheid en liefde voor mezelf.
Ik was eigenlijk wel trots op mezelf dat ik een geweldloze reactie gaf, of was het angst.............?
Weet je maakt me eigenlijk niet zoveel uit achteraf voelde alles dat het zo moest zijn geweest.
En wie weet had die man verderop in de straat wel spijt van zijn uitval.
Ik wens jullie allemaal veel compassie toe.
Lieve groetjes Nicole